Laat Vlaanderen zelf beslissen over zijn dienstencheques

Het systeem van de dienstencheques in vraag stellen is op zich niet fout, maar laat elke regio dat op eigen houtje doen: evalueren, erop inzetten en controleren. Volgens Philippe Muyters en Jan Jambon kan Vlaanderen zo het best aan de slag met een formule die bij Vlaamse tweeverdieners populair is.

De dienstencheques liggen nog maar eens onder vuur. In februari 2010 stelde SP.A-parlementslid Frank Vandenbroucke al eens voor om de dienstencheques duurder te maken. Dit keer is het de christelijke vakbond ACV die de aanval opent en de cheques duurder wil maken. Formateur Elio Di Rupo is hen vast zeer dankbaar, want zijn formateursnota gaat nog een stap verder: niet alleen moeten de dienstencheques duurder worden, ze mogen ook niet langer fiscaal aftrekbaar zijn. Het systeem van de dienstencheques hervormen moet bespreekbaar zijn, maar het op deze manier kapot maken, is een regelrechte aanval op de Vlaamse tweeverdieners die arbeid en gezin zo goed mogelijk proberen te combineren.

Wij stellen verbijsterd vast dat deze zogenaamd sociaal geïnspireerde mensen plots zo gretig zijn om een systeem ten gronde te richten dat vooral bij Vlaamse tweeverdieners populair is. Doorgaans verzetten de vakbonden zich tegen elke serieuze hervorming in de sociale zekerheid, maar een sector waar ze weinig vat op hebben, mag blijkbaar wel geraakt worden. Hogere lasten voor de gezinnen en de werkgelegenheid van laaggeschoolden die bemoeilijkt wordt, daar hebben ze dan blijkbaar geen probleem mee. Pijnlijk om vast te stellen! Dienstencheques zijn immers een zeer nuttig instrument voor een activerend arbeidsmarktbeleid, ze helpen ons in de strijd tegen zwartwerk en ze maken het tweeverdieners mogelijk om hun werk met het gezinsleven zo efficiënt mogelijk te combineren.

Is het voor de vakbonden en voor PS-voorzitter Di Rupo misschien een probleem dat maar liefst 61 procent van de dienstencheques in Vlaanderen gebruikt wordt en maar 28 procent in Wallonië? Want inderdaad, naast de vele federale banenplannen die eerst door PS-minister Onkelinx en vervolgens door CDH-minister Milquet werden ingevoerd op maat van de Brusselse en Waalse arbeidsmarkt, bestaat er wel degelijk een federale arbeidsmarktmaatregel die echt succes heeft in Vlaanderen. Net die maatregel moet er nu aan geloven. Toeval?

Bovendien is het bizar dat formateur Di Rupo voorstelt om de dienstencheques naar de gewesten over te hevelen, maar ze blijkbaar wel eerst duurder wil maken en niet langer fiscaal aftrekbaar. Deze overheveling dreigt met andere woorden een vergiftigd geschenk te worden. En dat moet dan zogezegd een van de kroonjuwelen worden van de op til zijnde staatshervorming, die sowieso al een mager beestje is en de versnippering van bevoegdheden in dit land alleen nog maar erger zal maken.

Wij pleiten er resoluut voor om de deelstaten zelf te laten beslissen hoe ze dit systeem willen voortzetten. Het gaat niet op om het systeem eerst op federaal niveau onaantrekkelijk te maken en vervolgens de deelstaten op te zadelen met de nefaste financiële en inhoudelijke gevolgen van die beleidskeuzes. Het systeem van de dienstencheques moet volledig en consequent worden geregionaliseerd, met andere woorden zowel het RVA-deel als de fiscale aftrekbaarheid. Samen gaat dit volgens de nota-Di Rupo over een niet onaanzienlijk budget van ongeveer 1,5 miljard euro.

Als men de dienstencheques in Wallonië en Brussel niet ziet zitten, dan moeten zij die maar afschaffen of duurder maken, daar hebben ze dan alle vrijheid in. Maar laat ons, Vlamingen, intussen zelf bepalen hoe we dit systeem in Vlaanderen willen voortzetten en eventueel hervormen. Want uiteraard moeten we eventuele misbruiken tegengaan, bijvoorbeeld door een striktere controle op de erkenningsregeling van de dienstencheque-ondernemingen. En uiteraard moeten we ook de budgettaire kostprijs van de maatregel goed in het oog houden. Maar dan wel volgens de inhoudelijke doelstellingen die voor ons prioritair zijn: strijd tegen zwartwerk, creatie van jobs voor laaggeschoolde werklozen en het belang van de dienstencheques voor de vele tweeverdieners in Vlaanderen.

Wij betreuren het dat er nu al weken en maanden voortdurend allerlei ballonnetjes worden opgelaten over welke extra belastingen we zoal zouden kunnen verzinnen. Over hoe de federale overheid in de uitgaven zou kunnen besparen, blijft het daarentegen muisstil. Nochtans hebben de Europese Commissie, de Oeso en de Europese Centrale Bank er al meermaals op aangedrongen om hoofdzakelijk in de uitgaven te snoeien, omdat België al een torenhoge belastingdruk heeft, een van de hoogste van Europa. Of zijn sommigen alleen Europeesgezind als ze pleiten voor de invoering van een Europese belasting?